Zespół folwarczno-dworski zlokalizowany jest w północnej części Budziechowa, po wschodniej stronie drogi z Jasienia do Lubska. Dwór, odseparowany kompozycyjnie od podwórza, usytuowany jest kalenicowo w stosunku do wspomnianej drogi. Historia wsi sięga średniowiecza. Budziechów pierwszy raz wzmiankowany jest w XIII wieku w miśnieńskich annałach jako wieś pasterska. W 1348 roku
Wieś położona jest ok. 8 km na południe od siedziby gminy w Torzymiu, na trasie drogi wojewódzkiej nr 138 relacji Sulęcin – Gubin. Na przedłużeniu głównej ulicy miejscowości, w kierunku zachodnim prowadzi droga do Gądkowa Wielkiego. Tereny wsi stanowią enklawę w sercu Puszczy Rzepińskiej, w sąsiedztwie przepływającej ok. 2 km
Wieś położona jest przy drodze prowadzącej z Żagania do Nowogrodu Bobrzańskiego. Założenie podworskie znajduje się we wschodniej części wsi, kilkaset metrów od szosy. Ruina dworu zajmuje północną partię założenia. Od północy i wschodu obiekt otaczają relikty parku krajobrazowego, ze słabo zarysowaną obecnie fosą, małym stawem i strumieniem. Na południe od
Pałac usytuowany jest na końcu wsi, w jej południowo-zachodniej części, przy trakcie Kożuchów-Żagań, nieopodal drogi prowadzącej do Jabłonowa. Podwórze gospodarcze odsunięte jest od pałacu w kierunku północnym. Od strony wschodniej otacza go park typu krajobrazowego. Posiadłość Jelenin od średniowiecza stanowiła własność rodziny von Knobelsdorff i być może już wówczas istniała
Wieś Kosieczyn położona jest przy lokalnej drodze z Babimostu do Zbąszynka. Założenie folwarczne znajduje się w centrum wsi. Część rezydencjonalna wraz z głównym folwarcznym podwórzem, dworem i pałacem leży po wschodniej stronie drogi. Natomiast podwórze pomocnicze oraz zespół budynków mieszkalnych i stodół, zostały nieco oddalone i rozlokowane w północno-zachodniej części
Wieś położona jest nad Bobrem, przy trasie wiodącej ze Szprotawy do Bolesławca. Założenie dworskie składa się z dwóch niedaleko oddalonych od siebie części: północnej rezydencjonalnej z nieistniejącym dziś pałacem (z pocz. XX w.), stajniami pałacowymi (z końca XIX w., pocz. XIX w.) i parkiem oraz starszej południowej, gospodarczej, z klasycystycznym
Zespół pałacowy usytuowany jest po północno-wschodniej stronie zabudowań wsi. Poza pałacem, w obrębie założenia znajduje się zespół zabudowań folwarcznych zlokalizowany przy dziedzińcu południowym i wschodnim. Pałac posadowiony jest na tarasowym brzegu rzeki Mierzęcinki (Mierzęcka Struga), w otoczeniu rozległego romantycznego parku krajobrazowego. Łączna powierzchnia historycznego założenia pałacowo-folwarczno-parkowego wynosi ok. 24 ha.
Założenie dworsko-folwarczno-parkowe usytuowane jest na północnym obrzeżu miejscowości, 500 m na północ od drogi lokalnej prowadzącej z Krosna Odrzańskiego do Sulechowa. Dwór zlokalizowany w centralnej części założenia, od południa sąsiaduje z ogrodem przeciętym drogą z bramą wjazdową, od wschodu z podwórzem gospodarczym, z trzech stron zamkniętym zabudową dawnego folwarku, od
Dawne założenie zamkowe znajduje się w południowo-wschodniej części Otynia, opodal rynku. Kompleks otacza od północnego zachodu park i zabudowa folwarczna od strony wschodniej. Obecnie dawny zamek znajduje się w stanie niezabezpieczonej ruiny. W 1437 roku, jako właściciel dóbr rycerskich wymieniany jest Sigismund von Zabel (Zabeltitz). Rodzinie tej przypisuje się budowę
Dwór w Racławiu zlokalizowany jest pośrodku miejscowości, po południowej stronie średniowiecznej owalnicy, w obrębie XIX-wiecznego założenia folwarcznego. Budynek usytuowany został na osi północny wschód – południowy zachód, stanowiąc w sensie kompozycyjnym zamknięcie obszernego dziedzińca gospodarczego, założonego na planie trapezu. Na zabudowę folwarczną składają się historyczne obory, stodoły oraz budynki magazynowe.
