Rokitnica (niem. Schönfeld) oddalona jest od Świebodzina o niespełna 15 kilometrów w kierunku południowo-zachodnim. Wraz z dobrami, znajdującymi się w okolicznych wsiach, wieś należała do żeńskiego klasztoru cysterskiego w Trzebnicy, tworząc tzw. klucz dóbr świebodzińskich, który został utworzony dzięki sięgającym lat 20. XIII wieku nadaniom Henryka Brodatego. Głównym ośrodkiem klucza
Dwór znajduje się we wschodniej części wsi. Wjazd na teren zespołu dworsko parkowego prowadzi przez podwórze gospodarcze, zlokalizowane od strony południowej. Dwór, oddzielony od zabudowań gospodarczych niewielkim trawnikiem, zwrócony jest elewacją frontową na wschód. Po jego zachodniej i północnej stronie rozciąga się park oraz ogród w stylu francuskim. W północnej
Dwór z pozostałością parku oraz zabudowaniami gospodarczymi m.in. gorzelnią i spichlerzem znajduje w centrum wsi, przy trasie wiodącej z Żagania do Kożuchowa biegnącej przez niegdyś okazałe podwórze, łączące część rezydencjonalną z gospodarczą. Obecnie pełni funkcję mieszkalną i jest własnością prywatną. Początki majątku wiążą się z rodem von Unruh, który przez
Założenie pałacowo-parkowo-folwarczne położone jest centralnie między wsiami: Tucholą Małą a Tucholą Żarską, na wschód od drogi łączącej obie te miejscowości. Obecny układ założenia został ukształtowany w XIX wieku. Pałac stanowi najstarszy element tego układu. Zabudowania folwarczne, mieszczące się po jego zachodniej stronie, powstawały stopniowo, do połowy XIX wieku. Park, rozciągający
Żelechów leży 5 km na wschód od Łagowa, przy bocznej drodze z Ługowa do wsi Bucze. Pałac wraz z folwarkiem położony jest w południowo-wschodniej części wsi, założonej na planie owalnicowym. Całość założenia składała się z trzech głównych podzespołów: rezydencjonalnego, gospodarczego i kolonii mieszkalnej. Najbardziej reprezentacyjny był oczywiście kompleks złożony z
Pałac położony we wschodniej części wsi, po lewej stronie drogi prowadzącej do miejscowości Bełcze, stanowi główny element przestrzenny założenia folwarczno-parkowego. Usytuowany pośrodku dziedzińca, od wschodu i zachodu otoczony jest dawną, częściowo zachowaną zabudową folwarczną, od południa ogrodzeniem i budynkami kordegard oraz parkiem położonym za drogą. Budynek od 1985 roku pozostaje
Dwór obronny Budynek zlokalizowany jest we wschodniej części półwyspu Jeziora Osiek, w ramach nowożytnego zespołu dworsko-folwarcznego, powstałego w miejscu średniowiecznego założenia obronnego z czytelną po stronie wschodniej fosą. Obiekt znajduje się na wyniesieniu terenu, w południowo-wschodnim narożniku zespołu zabudowy, wyznaczającej obszerny dziedziniec o charakterze gospodarczo-reprezentacyjnym. Budynek przylega od strony północnej
Pałac zlokalizowany jest po wschodniej stronie miasta, w obrębie dawnego Placu Twierdzy (obecnie Plac Wolności). Budynek stanowi kompozycyjne zamknięcie widokowej osi urbanistycznej wiodącej z Rynku Starego Miasta poprzez Rynek Nowego Miasta do Placu Twierdzy. Obiekt usytuowany jest w zespole zabudowy złożonym z dwóch prostokątnych w rzucie oficyn, nakrytych dachami dwuspadowymi
Niewielki zespół dworsko-folwarczny zlokalizowany jest w zachodniej części wsi. Dwór wraz z pozostałościami parku zajmuje zachodnią część założenia. Zabudowania folwarczne nie tworzą zwartej koloni, lecz są rozmieszczone w pobliżu parku i podwórza. Obecnie dwór pełni funkcję mieszkalną. Historia Grodziszcza sięga wczesnego średniowiecza. Przypuszczalnie już od IX do XII wieku istniał
Zespół dworsko-folwarczny usytuowany jest w północnej części wsi Kamionka. Założenie składa się z części rezydencjonalnej, którą tworzy rezydencja wraz z parkiem, oraz podwórza gospodarczego wraz z zabudową gospodarczą. Dwór, usytuowany w centrum założenia, stanowi jego dominantę architektoniczną. Historia wsi sięga średniowiecza. Przypuszczalnie pod koniec XIII wieku swój folwark miał tu
