Pałac położony jest w północnej części wsi. Na północ od rezydencji znajduje się niewielki park, a od południa prostokątny dziedziniec otoczony zabudowaniami gospodarczymi. Droga do pałacu prowadzi od strony północnej oraz od południowej – przez bramę w budynku gospodarczym. Obecnie w pałacu znajdują się biura oraz pomieszczenia mieszkalne. Pierwsza wzmianka
Dwór w Mironicach zlokalizowany jest we wschodniej części miejscowości, na południe od drogi wiejskiej. Obiekt znajduje się w obrębie dawnego klasztoru cysterskiego, w ramach założenia folwarcznego domeny państwowej i następnie prywatnego folwarku stanowiącego ośrodek dóbr ziemskich. Budynek posadowiony jest po północnej stronie dziedzińca gospodarczego, po stronie północnej znajduje się niewielki
Dwór w Olszyńcu, obecnie dom nr 32, zlokalizowany jest w północnej części wsi, w bezpośrednim sąsiedztwie parku krajobrazowego, na terenie którego mieścił się pałac, obecnie zachowany w stanie ruiny. Dwór jest własnością prywatną przystosowaną do potrzeb mieszkaniowych. Historia wsi sięga okresu średniowiecza. Pierwszy raz Olszyniec wzmiankowany jest w dokumentach w
Około 300 m na zachód od placu rynkowego położone są dwa zalesione wzgórza. Jedno z nich, o czworobocznym kształcie, to dawny gród, drugie, owalne, jest śladem osady podgrodowej. Wyraźnie zarysowane fosy świadczą, że oba człony osadnicze posiadały obwarowania. Archeolodzy nie przebadali dotąd terenu, czasu powstania grodu nie da się zatem
Dwór zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części Rusinowa, po wschodniej stronie drogi prowadzącej do Lubrzy. Rezydencja oddzielona jest od podwórza gospodarczego ogrodzeniem i zajmuje plac o kształcie prostokąta. W okresie wczesnego średniowiecza Rusinów był własnością komesa Przybigniewa z wielkopolskiego rodu Leszczyców. W 1236 roku przekazał on część, a w następnych latach
Wieś Stany (niem. Auhalt) leży na uboczu, przy wschodnim brzegu Odry. Oddalona jest około 6 km na północny wschód od Nowej Soli. Najstarsze dzieje wsi nie są znane. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1740 roku. Jednakże już dwa wieki wcześniej funkcjonowała tu przeprawa promowa, odgrywająca istotną rolę w okresie
Szczaniec (niem. Stentsch) jest dużą wsią oddaloną od Świebodzina o niespełna 10 km. Folwark Szczaniec Górny, na którego terenie zlokalizowany jest neostylowy pałac, znajduje się na południowo-wschodnim skraju wsi, zajmując teren rozpościerający się pomiędzy drogami biegnącymi w kierunku Smardzewa i Wolimierzyc. Jest to najprawdopodobniej miejsce najstarszej, średniowiecznej siedziby rodowej w
Pałac otoczony rozległym parkiem krajobrazowym, którego naturalną granicę stanowi rzeka Warta, położony jest w kierunku południowo-zachodnim od wsi. Dodatkowo zabudowę wiejską od rezydencji oddzielał niegdyś zespół folwarczny rozlokowany wokół dziedzińca, z którego pozostał obecnie jedynie budynek ryglowej rządcówki, adaptowany w końcu XIX wieku ze spichlerza. Wieś Wiejce (Waice, Witza) założona
Borowina leży przy głównej drodze prowadzącej z Kożuchowa do Szprotawy. Zespół pałacowo-folwarczny położony jest we wschodniej części wsi. Pałac zlokalizowano po wschodniej stronie całego założenia. Od północy i zachodu rozlokowane zostały budynki gospodarcze. Pałac od strony wschodniej otacza niewielki park. Miejscowość Borowina od końca XIV wieku, niemal przez 100 lat
Miejscowość położona jest na drodze prowadzącej ze Szprotawy do Niegosławice. Zespół pałacowy ulokowano w południowej części wsi. Pałac od południowego wschodu otaczają zabudowania gospodarcze, a od północnego zachodu park krajobrazowy. W XV i XVI wieku jako właściciel wymieniany jest ród von Kittlitz, następnie von Landskron, a w XVIII wieku von
