Zlokalizowany przez Edwarda Dąbrowskiego gród państwowy, który stawił czoło najazdom niemieckim w 1005, 1017 i 1109, leżał pół km na zachód od późniejszego miasta, przy ujściu Bobru do Odry. Gród funkcjonował do pocz. XIII w., kiedy Henryk Brodaty przekształcił osadę targową w regularnie rozplanowane miasto. Założony w 1217 lokacyjny ośrodek,
Miasto powstało przy ważnym szlaku komunikacyjnym z Wrocławia do Krosna Odrzańskiego i dalej do Szczecina. Początek dała osada targowa (XII w.), a dalszy rozwój utworzenie kasztelanii oraz lokacja przestrzenna (1253 miasto obwarowane) i prawna (ok. 1270). Podstawą gospodarki miejskiej był handel, nie tylko lokalny oraz rzemiosło, zwłaszcza kuśnierstwo, rymarstwo i
1000 łanów ziemi wraz z położoną przy ujściu Warty do Odry osadą targową Kostrzyn, książę Odnonic przekazał w 1232 templariuszom. Gdy trzydzieści lat później Kostrzyn zajęła Brandenburgia, był już miastem o regularnym rozplanowaniu. Położenie miasta na terenie o naturalnych warunkach obronnych sprawiło, że w XVI w. przekształcone zostało ono w twierdzę. Gospodarczo Kostrzyn bazował głównie na rzemiośle i rybołówstwie. Rozwinięte było przetwórstwo rybne i funkcjonował targ rybny. Głównym źródłem zasilającym kasę
Istnieje przypuszczenie, że w Iławie (obecnie w granicach miasta) Bolesław Chrobry witał cesarza Ottona III, podążającego w roku 1000 z pielgrzymką do Gniezna. Iława nie stała się jednak zalążkiem Szprotawy, bo stanowiące go gród i osada targowa powstały ok. 1 km na wschód, przy ujściu rzeki Szprotawy do Bobru, gdzie drogi lokalne krzyżowały się z ważnym traktem solnym. Źródła wskazują, że prawa miejskie Szprotawa miała przed 1260. Potwierdzenie ich przez Konrada II żagańskiego w 1302 ujawnia
Wśród zabytkowych zespołów urbanistycznych w województwie lubuskim, Bytom Odrzański należy do cenniejszych. Decyduje o tym niezwykle malownicza, bogato zdobiona detalem zabudowa starego rynku. Różnorodne stylowo kamieniczki są głównym elementem kompozycyjnym niepowtarzalnego krajobrazu architektonicznego miasteczka. Uzupełniają go wielowiekowe budowle użyteczności publicznej – ratusz, kościół parafialny i dawny zbór ewangelicki. Ich strzeliste
Ziemia żarska, wymieniona została po raz pierwszy w 1007 roku, w kronice Thietmara. To stosunkowo niewielkie terytorium plemienne położone było na obszarze granicznym, gdzie we wczesnym średniowieczu ścierały się wpływy serbołużyckie i polskie. Przyłączona w 1007 roku do Polski przez Chrobrego, w 25 lat później zagarnięta została wraz z Łużycami
Geneza miasta jest ściśle związana z wczesnośredniowiecznym grodem założonym prawdopodobnie już w X wieku. Słowiański gród warowny założył Mieszko I dla obrony przeprawy przez Noteć przy szlaku handlowym z Poznania na Pomorze Zachodnie. Z czasem osada przekształciła się w miasto, po raz pierwszy wymienione w dokumentach historycznych z XIII-XIV wieku
We wczesnym średniowieczu przy ujściu rzeki Kłodawki do Warty powstała osada, będąca rzemieślniczo – handlowym ośrodkiem regionu położonego nad dolną Wartą. Dokument lokacyjny pochodzi z 1257 r. i nadany został przez margrabiów brandenburskich. Średniowieczne miasto założono na terenie posiadającym naturalne warunki obronne, stworzone przez wody obu rzek. Warunki topograficzne i
Kożuchów należy do miast o dobrze zachowanej pierwotnej sieci ulicznej. Przetrwałe niemal bez zmian trzynastowieczne rozplanowanie, znaczna grupa kamienic posadowionych na gotyckich parcelach i utrzymanych w dawnym gabarycie, monumentalna architektura kościoła, zamku i ratusza, wreszcie podwójny pas kamiennych murów obronnych, tworzą zespół urbanistyczny o wyjątkowej wartości zabytkowej. Na niewielkiej przestrzeni, ograniczonej pasem obwarowań, pełno jest budowli z minionych epok, obrosłych w ciągu
Genezę miasta należy wiązać z targiem bez grodu. Analiza warunków fizjograficznych i planu miasta zdaje się wskazywać lokalizację osady targowej w rejonie obecnego rynku oraz terenu zamkniętego ulicami Kopernika i Popławskiego. Osada nad Lubszą rozwijała się jako miejsce etapowe handlu tranzytowego, głównie jednak jako punkt obsługi lokalnego rynku. W pierwszej połowie XIII wieku Lubsko poddane zostało reformie przestrzennej, w wyniku której otrzymało istniejące do dziś rozplanowanie
