W 2021 r. Zakończył się remont dachu wraz z naprawą gzymsu stajni, stanowiącej jeden z budynków gospodarczych dawnego założenia folwarcznego przy ul. Poznańskiej w Żarach, który obejmował demontaż historycznej dachówki i gąsiorów, ich oczyszczenie, a następnie ponowne ułożenie na połaciach dachu oraz wymianę silnie skorodowanych elementów więźby, odtworzenie brakujących elementów więźby przy zastosowaniu tradycyjnych technik ciesielskich wg wzoru historycznej konstrukcji, a także naprawę gzymsów i wymianę instalacji odgromowej. Inwestorem była Gmina Żary o statusie miejskim.
Budynek stajni jest obiektem jednokondygnacyjnym, na rzucie prostokąta, usytuowanym po północnej stronie dziedzińca. Obiekt nakryty jest dachem dwuspadowym o pokryciu z dachówki karpiówki w łuskę, z wystawką w połaci południowej. Ściany budynku są otynkowane, murowane z cegły i kamienia w nieregularnym wątku na zaprawie wapiennej. Obiekt ma więźbę dachową krokwiowo-jętkową ze słupami podpierającymi jętki na osi wiązarów, strop belkowy nagi oraz posadzkę cementową. Drzwi i wrota są deskowe, a okna są stałe, wielopolowe w ramie metalowej. Dokładna data powstania obiektu nie jest znana. Przesłanki stylistyczne i konstrukcyjne wraz z ikonograficznymi pozwalają datować budynek na 1 ćwierć XVIII w.
W trakcie przeprowadzonej listopadzie 2020 r. kontroli, na podstawie otrzymanego zawiadomienia o uszkodzeniu zabytku, stwierdzono zawalenie konstrukcji dachu w części środkowej od strony zachodniej, ponadto stwierdzono znaczną degradację elementów więźby w części dachu, która uległa zawaleniu i zaobserwowano od strony północnej wypychanie gzymsu przez murłatę na całej długości budynku. W związku z tym władz miasta Żary zaplanowały remont zabytku. Przedłożony projekt budowlany poprzedzony został inwentaryzacją oraz oceną stanu technicznego elementów konstrukcji dachu, na podstawie których wykonana została mapa zniszczeń konstrukcji. Biorąc pod uwagę korozję biologiczną części krokwi, murłat, jętek, mieczy, jednego ze słupów oraz czterech węzłów Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał pozwolenie na prowadzoną małymi partiami wymianę silnie skorodowanych elementów przy maksymalnym zachowaniu substancji zabytkowej więźby.
Dzięki przeprowadzonym pracom remontowym na zabytku ponownie ułożono historyczną dachówkę oraz naprawiono dawną konstrukcję przy zachowaniu jej historycznych elementów, z uzupełnieniem w niezbędnym zakresie, wynikającym ze zniszczenia pierwotnego budulca, przy zastosowaniu tradycyjnych technik ciesielskich.
Menu