Wzniesiony w XVII w. pałac, gruntownie przebudowany przez księżną Dorotę Talleyrand-Périgord w 1842 r. w duchu klasycyzmu, stanowi niezwykle cenny obiekt rezydencjonalny, eksponowany w otulinie krajobrazowego parku. Dlatego też szczególnie istotne było podjęcie niezbędnych działań mających na celu zachowanie obiektu dla przyszłych pokoleń.
W ramach inwestycji zabezpieczono pałac przed dalszą degradacją przy niezbędnym uzupełnieniu zniszczonych partii murów oraz wykonaniu wzmocnień konstrukcyjnych. Prace te miały na celu zachowanie i utrwalenie substancji zabytku, zabezpieczenie zagrożonych zniszczeniem elementów oraz zahamowanie procesów destrukcyjnych, w zakresie umożliwiającym ochronę wartości tego cennego obiektu. Zabezpieczenie ruin umożliwiło ich udostępnienie dla zwiedzających, co stanowi znaczący edukacyjny walor.
Podczas prac odsłonięto historyczną, ceglaną posadzkę, która tle której eksponowane są historyczne mury, tworząc wrażenie kompletności wnętrz. Odkryto również fragmenty kamiennych, piaskowcowych schodów prowadzących niegdyś na piętro, które po złożeniu ukazały historyczny podział przestrzeni dawnego hallu. Podczas prac odkryto także iluzjonistycznie malowane okienko na poziomie ostatniej kondygnacji elewacji tylnej. We wnętrzu, w niszy sali w południowo-zachodnim narożu pałacu, zachowały się fragmenty sztukaterii o wijących się, floralnych motywach, przywodzących na myśl istniejące w przeszłości bogate dekoracje wnętrz pałacu.
Zrealizowane prace, zgodnie z zasadami ochrony zabytków, pozwoliły na bezpieczne udostępnienie ruin pałacu dla społeczeństwa, przy zachowaniu wartości dawności i malowniczości.
W ramach inwestycji zabezpieczono pałac przed dalszą degradacją przy niezbędnym uzupełnieniu zniszczonych partii murów oraz wykonaniu wzmocnień konstrukcyjnych. Prace te miały na celu zachowanie i utrwalenie substancji zabytku, zabezpieczenie zagrożonych zniszczeniem elementów oraz zahamowanie procesów destrukcyjnych, w zakresie umożliwiającym ochronę wartości tego cennego obiektu. Zabezpieczenie ruin umożliwiło ich udostępnienie dla zwiedzających, co stanowi znaczący edukacyjny walor.
Podczas prac odsłonięto historyczną, ceglaną posadzkę, która tle której eksponowane są historyczne mury, tworząc wrażenie kompletności wnętrz. Odkryto również fragmenty kamiennych, piaskowcowych schodów prowadzących niegdyś na piętro, które po złożeniu ukazały historyczny podział przestrzeni dawnego hallu. Podczas prac odkryto także iluzjonistycznie malowane okienko na poziomie ostatniej kondygnacji elewacji tylnej. We wnętrzu, w niszy sali w południowo-zachodnim narożu pałacu, zachowały się fragmenty sztukaterii o wijących się, floralnych motywach, przywodzących na myśl istniejące w przeszłości bogate dekoracje wnętrz pałacu.
Zrealizowane prace, zgodnie z zasadami ochrony zabytków, pozwoliły na bezpieczne udostępnienie ruin pałacu dla społeczeństwa, przy zachowaniu wartości dawności i malowniczości.
