Najważniejszy zabytek architektoniczny ziemi świebodzińskiej, kościół farny, zlokalizowany jest poza rynkiem, w pobliżu murów miejskich, w północnym sektorze lokacyjnego założenia miasta Świebodzina. Pierwsza wzmianka o świebodzińskim kościele p.w. św. Piotra i Pawła, pochodzi z 1311 roku. Pierwotnie był to najprawdopodobniej niewielki obiekt drewniany. W poł. lub u schyłku XV wieku
Świebodzin należy do najlepiej zachowanych miast w regionie. Rozplanowanie śródmieścia oddaje stan z okresu średniowiecza. Całą przedwojenną przestrzeń miejską wypełniają budynki o stylowej, bogatej w kształty i detal architekturze. Przetrwały także ważne w przeszłości i dziś obiekty użyteczności publicznej, przy których prze stulecia koncentrowało się życie duchowe i administracyjno –
Początki świebodzińskiej warowni, która zlokalizowana została na wschodnim obrzeżu lokacyjnego założenia, sięgają 1. poł. XIV wieku, co ustalono w wyniku badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 80. XX wieku. Z tego też czasu, bo z roku 1329 pochodzi pierwsza informacja o zamku, mówiąca o civitas ad castrum Swibzin, jako własności księcia
