Dawniej szpitalna, obecnie jest własnością komunalną. Późnogotycka, zbudowana w XV w., zachowała bez zmian pierwotny wygląd. Jest orientowana, murowana z cegły, jednoprzestrzenna, zamknięta trójbocznie od wschodu, oskarpowana, nakryta dachem dwuspadowym, załamanym od wschodu. Nad wnętrzem strop drewniany.
Wzmiankowany w 1298 lecz powstały zapewne wcześniej był budowlą bazylikową. W wyniku rozbudowy i przekształceń w XIV i XV w. kościół otrzymał układ pseudobazylikowy, większe prezbiterium i wieżę. Na pocz. XVI w. został powiększony o kaplicę z emporą. Uszkodzony piorunem w 1538 i wypalony w pożarze miasta w 1596, przy
Wzniesiony w XIV w. przez templariuszy zachował się w pierwotnym kształcie. W nowszych czasach otrzymał drewnianą wieżę, w 1911 zastąpioną obecną, murowaną. Kościół jest orientowany, murowany z cegły, jednoprzestrzenny o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą i aneksem mieszczącym schody od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym, załamanym od wschodu. Wnętrze przekryte
Wzniesiony w XIV w., w następnym stuleciu otrzymał sklepienie w prezbiterium. W XVI w. dostawiono zakrystię, a w XVIII w. kruchtę i wieżę. W 1903 kościół został poddany kapitalnemu remontowi. W latach 1568–1700 był we władaniu ewangelików. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy z czterobocznym prezbiterium, zakrystią i
Został zbudowany w 1816, jako ewangelicki, wg projektu Karola F. Schinkla. Orientowany, konstrukcji szkieletowej, jednoprzestrzenny na planie wydłużonego prostokąta, w bryle imitujący formą bazyliki. Nad zachodnią partią kalenicy znajduje się wieżyczka. Wnętrze kościoła przekryte jest stropem.
Od 1360 Osiecko było własnością klasztoru cystersów w Bledzewie. Z fundacji konwentu powstała też tutejsza świątynia. Średniowieczny kościół został w XVIII w. przebudowany, w 1804 powiększony o wieżę, a w 1888 o absydę prezbiterialną. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z pięcioboczną absydą, zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Zakrystia ma
Wieś należała do klasztoru cystersów w Gościkowie i pierwszy kościół, wzmiankowany w 1426, powstał z fundacji konwentu. Tamta świątynia, jak też następna wzniesiona w 1666 miały konstrukcję szkieletową. Obecny neogotycki kościół, zbudowany w latach 1871 – 1872, jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z pięcioboczną absydą prezbiterialną. Nawę nakrywa dach
Średniowieczny kościół, wzmiankowany w 1240, został w 1795 gruntownie przebudowany, otrzymując architekturę klasycystyczną. Był remontowany w 1971 i 1994–1999. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, do którego przylegają zakrystia od północy i analogiczna lokalność od południa. Przy nawie znajdują się kruchta od południa i wieża od zachodu.
Wzniesiony w XIV w., był w następnych stuleciach wielokrotnie remontowany i powiększany. W 1974 zawaliła się wschodnia ściana prezbiterium, którą odtworzono. Od 1528 do 1945 był w posiadaniu ewangelików. Kościół zachował styl gotycki. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium , zakrystią i kaplicą
Został zbudowany w latach 1862-1863, jako ewangelicki. Był remontowany w 1934 i w 70. latach XX w., kiedy usunięto część empor. Obiekt jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, jednonawowy z wieloboczną absydą prezbiterialną, z piętrową kruchtą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi, absyda wielospadowym.
