Zbudowany w 1725, jako ewangelicki, w 80. latach XX w. został zmodernizowany we wnętrzu (boazerie). Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy z trójbocznym zakończeniem od wschodu, nakryty wielospadowym dachem, z wtopioną masywną wieżą w jego zachodnim skraju. Zachowały się elementy wyposażenia wnętrza ze starszego kościoła: renesansowa empora, chrzcielnica z 1640, średniowieczny
Gotycka świątynia, jednonawowa z wyodrębnionym, zamkniętym prosto, prezbiterium, została w XVIII w. przebudowana przez obniżenie nawy i nakrycie całości wspólnym dwuspadowym dachem. Przekształcono także okna i przekryto wnętrze pseudosklepieniem uformowanym linią łuku koszowego. Od początków reformacji do 1945 był w posiadaniu ewangelików. W czasie remontu elewacji w 2006 odsłonięto zarysy
Z 1446 pochodzi wiadomość o ufundowaniu kościoła w Pszczewie, wzniesionego na miejscu istniejącego już w 1298, gdy biskup poznański Andrzej Szymanowic ustanowił tu archidiakonat. Obecny kościół został wzniesiony w latach 1632–1650 na miejscu spalonego. Był powiększany i przekształcany w XVIII i w kon. XIX w. Stroną prezbiterialną zwrócony jest na
Został zbudowany w latach 1776–1778, jako ewangelicki, z fundacji rodziny von Stentsch. Klasycystyczna budowla jest orientowana, murowana, jednoprzestrzenna o trójbocznym zamknięciu od wschodu. Do dłuższych boków przylegają przedsionek i kaplica, z emporami w drugiej kondygnacji. Na osi wzdłużnej przylegają – od wschodu zakrystia, od zachodu wieża. Przekryte stropem wnętrze opięte
Wzniesiony w 1871 w stylu neogotyckim, jest budowlą murowaną z cegły, jednonawową z absydą prezbiterialną, zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Elementem o znacznych walorach architektonicznych jest czterokondygnacyjna wysmukła wieżą z ostrosłupowym hełmem.
Został zbudowany w 1728, jako ewangelicki. Był remontowany w 80. latach XX w. i po roku 2000. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy, z zakrystią od wschodu, kruchtą od południa i wieżą od zachodu. Nawę nakrywa dach trzyspadowy, przybudówki dwuspadowe a wieżę czterospadowy ze ślepą latanią. Wnętrze nawy obiegają empory.
Wzmiankowany w 1345, powstał przed tą datą. Był remontowany w 1595, 1665, 1898 i 1907. W latach 1578–1642 należał do protestantów. Kościół zachował gotycki charakter. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy z czworobocznym w planie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi (wieża namiotowym).
Zbudowany w 1657 z fundacji Johana von Barwitza, właściciela wsi. W nowszych czasach był wielokrotnie remontowany, bez uszczerbku dla pierwotnego kształtu. Zgodnie z intencją fundatora był świątynią ekumeniczną, służącą katolikom i protestantom. W 1967 i 1990–1992 został poddany remontom i renowacji. Wczesnobarokowa świątynia jest orientowana, murowana, jednonawowa z półkoliście zamkniętym
Zbudowany w XV w., został w następnym stuleciu powiększony o zakrystię i kruchtę, a w XVIII w. przekształcono okna. Gotycka świątynie jest orientowana, murowana z kamienia, jednoprzestrzenna o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z zakrystią i kruchtą od północy i wieżą od zachodu. Wnętrze przekryte jest renesansowym stropem skrzyniowym, zdobionym malowaną
Wzmianka o kościele z 1311, ufundowanym przez księcia Przemka może dotyczyć obecnej świątyni, w nowszych czasach gruntownie przebudowanej. W latach 1539–1668, gdy był w rękach ewangelików, został powiększony przez poszerzenie nawy w kierunku północnym. Spalony w 1631 do 1672 pozostawał w ruinie. Uszkodzony pożarem w 1724 został szybko odbudowany. Był
