Wzmianka o kościele z 1311, ufundowanym przez księcia Przemka może dotyczyć obecnej świątyni, w nowszych czasach gruntownie przebudowanej. W latach 1539–1668, gdy był w rękach ewangelików, został powiększony przez poszerzenie nawy w kierunku północnym. Spalony w 1631 do 1672 pozostawał w ruinie. Uszkodzony pożarem w 1724 został szybko odbudowany. Był
Wzniesiony w 1776, jako ewangelicki, był konstrukcji szkieletowej lecz w 1978 został przemurowany i otynkowany. Budowla jest orientowana, jednonawowa z przedsionkiem od południa, nakryta dachem czterospadowym. Nad przedsionkiem posadowiona jest czworoboczna wieża konstrukcji słupowej, oszalowana deskami, zwieńczona hełmem ostrosłupowym.
Zbudowany w 1769, barokowy, od 1945 jest opuszczony i zaniedbany. Częścią ołtarzową skierowany na zachód, murowany , salowy, od zachodu zamknięty trójbocznie, z zakrystią od południa, nakryty dachem dwuspadowym. Opodal kościoła stoi dawna plebania ewangelicka, barokowa z 1770, prostokątna w planie, parterowa, nakryta dachem mansardowym z wystawką nad wejściem.
Wzniesiony w kon. XIII w., został w późnym średniowieczu powiększony o wieżę, a w czasach nowożytnych o zakrystię. Był wielokrotnie remontowany m.in. w 80. latach XX w. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z czterobocznym prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi (wieża z izbicą czterospadowym).
Zbudowany w 1763 na miejscu starszego, przejęty w 1945 przez katolików, w 1956 został opuszczony i uległ daleko posuniętej destrukcji. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej w planie prostokątny, nakryty dachem trzyspadowym. W zachodniej partii kalenicy osadzona jest niska czworoboczna wieżyczka nakryta daszkiem dwuspadowym. Późnogotycki ołtarz z Przeborowa znajduje się w zbiorach
Zbudowany w 1766 (wieża 1859), jako ewangelicki, jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z przedsionkami od południa i północy, nakryty dachem dwuspadowym, od wschodu załamanym, z wieżą nad zachodnią partią kalenicy. W sąsiedztwie kościoła położona jest dawna plebania (nr 22) z 1818, konstrukcji szkieletowej, parterowa z
Wzniesiony w XIV w., został przebudowany w XV w. oraz ok. 1850, kiedy obniżono dachy. Był remontowany w 1934, 1977 i 2005. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z wyodrębnionym, zamkniętym poligonalnie prezbiterium, zakrystią od północy i kruchtą od południa. Nawę nakrywa dach dwuspadowy z drewnianą wieżą w kalenicy, prezbiterium
Wzmiankowany w 1409, lecz obecny, neogotycki, został wzniesiony w 1858, jako ewangelicki. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z absydą prezbiterialną od wschodu i wieżą od zachodu.
Gotycki kościół, zbudowany w XV w., w czasach nowożytnych został przebudowany i powiększony o zakrystię i kruchtę. Od początku reformacji do 1945 był w posiadaniu protestantów. Jest orientowany, murowany, salowy, zakończony trójbocznie od wschodu, oskarpowany, z zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym załamanym
Według tradycji kościół wzniesiony został w początkach XIII w. z fundacji Henryka Brodatego i księżnej Jadwigi. Od czasu spalenia w okresie wojny trzydziestoletniej pozostaje w ruinie, uporządkowanej i zabezpieczonej w XIX w. Wtedy też w południowo-zachodnim narożniku wnętrza wzniesiona została ceglana przybudówka z drewnianą dzwonnicą w wyższej kondygnacji. Zachowane są
