Położona przy kościele parafialnym. Została zbudowana w 1811 w stylu klasycystycznym. Jest murowana, prostokątna w planie, parterowa z użytkowym poddaszem, nakryta dachem naczółkowym. Wejście w fasadzie prowadzi przez wgłębiony, dwukolumnowy portyk.
W zabudowie mieszkalnej Nowej Soli najcenniejszym jest zespół 11 – domów dawnej kolonii braci morawskich, położonych w kwartale ulic Wrocławskiej, Muzealnej i Wróblewskiego. Pochodzą one z 1764 roku i mimo pewnych przekształceń zachowały pierwotny charakter. Są murowane, piętrowe, o dachach dwuspadowych. Przy wszystkich ważniejszych ulicach miasta znajduje się zwarta zabudowa,
Magazyn przy ul. Wróblewskiego, zbudowany został w 1764, jako prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z wystawką dla dźwigu nad wejściem do obiektu. Na poddaszu zachowało się drewniane urządzenie dźwigowe z czasu budowy obiektu. Magazyn przy pl. Solnym murowany, na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, z wysokim dachem z powiekami,
W położonym opodal pałacu dawnym folwarku zachowały się zabudowania gospodarcze (przebudowane) i dwie oficyny z XVIII w., zamieszkane.
Późnobarokowa, zbudowana w 4. ćw. XVIII w., jest budynkiem murowanym, w planie prostokątnym, piętrowym, nakrytym dachem naczółkowym. Dwutraktowe wnętrza parteru przekryte są sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi.
Zbudowana ok. 1820, późnoklasycystyczna, jest murowana, prostokątna w planie, dwutraktowa, parterowa, nakryta dachem mansardowym. Fasada obiektu urozmaicona jest na osi pseudoryzalitem, przechodzącym w wystawkę.
Wzniesiona w 1. ćw. XIX w., jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, parterową, nakrytą dachem naczółkowym. Fasadę urozmaica na osi pozorny ryzalit, piętrowy zwieńczony szczytem. W czasie prowadzonych po 1990 remontów przekształcono część otworów okiennych, ze szkodą dla zabytku
W Międzyrzeczu istnieje duży zespół zabytkowej zabudowy mieszkalnej. Najstarsze domy, wzniesione po pożarze miasta w 1827, skupione na obszarze starego ośrodka, tworzą zwarte ciągi przy rynku i sąsiednich ulicach. Posiadają znamiona stylowe późnoklasycystyczne, są murowane, piętrowe, sytuowane kalenicowo, nakryte wysokimi dachami dwuspadowymi, często z wystawkami bądź oknami powiekowymi. Fasady licznych
Została wzniesiona w XVIII w., przebudowana w XIX i XX w. Zatarciu uległ układ wnętrz, lecz zachował się pierwotny kształt bryły. Jest budowlą murowaną, założoną na planie wydłużonego prostokąta, parterową, nakrytą dachem dwuspadowym. Na osi dłuższych elewacji występują okazałe wystawki.
Wobec zniszczenia zamku, który był siedzibą starostwa międzyrzeckiego, za sprawą starostów Mikołaja Radomickiego i Stanisława Jabłonowskiego wzniesiono na podzamczu nową rezydencję z oficyną. Po 1793 rząd pruski sprzedał zamek i budynki starostwa, które prywatny właściciel zespolił w XIX w. łącznikiem i przeznaczył na browar. W latach 1960–1964 obiekt został wyremontowany
