Położenie pałacu między dwoma ramionami rzeki stanowiło o jego charakterze obronnym, a jednocześnie w sposób malowniczy wiązało go z krajobrazem naturalnym. Istniał wówczas przypuszczalnie w pobliżu dworu ozdobny ogród, a wokół stawu warzywnik. Zasadnicze zmiany parku nastąpiły, gdy właścicielem dóbr zostaje ród Promnitzów.Na przełomie XVII i XIX w. powierzchnię 21
Leży w Dolinie Nysy Łużyckiej po obu jej stronach. Zajmuje powierzchnię ok. 1000 ha., której większa część znajduje się po stronie polskiej /ok. 800 ha/. Rok 1815, kiedy Książe Herrmann Ludwik von Pückler ogłosił mieszkańcom Muskau zamiar założenia parku, można uznać za datę jego powstania. Książę zainspirowany angielskimi parkami, które oglądał w czasie swojej podróży do Anglii w 1811 r., poświęcił cały swój majątek na stworzenie jednego z najwybitniejszych dzieł europejskiej sztuki ogrodowej 1 poł. XIX w. Pierwsze
Historia założenia dworskiego sięga lat 40-tych XVIII wieku, gdy właścicielem Zaboru został Fryderyk August von Cosel. Najwcześniejszym przekazem ikonograficznym dotyczącym ogrodów jest rysunek F.B. Wernhera. Przekazuje nam wygląd osiowego założenia ogrodowego rozciągającego się na płd. – wsch. od pałacu i oddzielonego od niego jednym z ramion fosy, przez które przerzucony
Wokół pałacu powstało urządzone z wielkim gustem założenie parkowe, oparte na holenderskich wzorach parku krajobrazowego, który zlokalizowano na terenie przylegającym do budynku szpitalnego od strony północno-zachodniej. Park pałacowy zbudowany został w oparciu o podwójny układ kompozycyjny; wewnętrzny – oparty na szeregu budowli i urządzeń ogrodowych oraz zewnętrznym – wiążącym się
Mierzęcin (niem. Mehrenthin) to niewielka wieś (ulicówka) położona przy północno – wschodnim krańcu woj. lubuskiego. Zespół pałacowo – parkowo – folwarczny zlokalizowany jest po północno – wschodniej stronie wsi, tworząc jedno z okazalszych założeń na terenie regionu. Około poł. XVIII stulecia majątek znajdował się w posiadaniu rodu von Waldow. Z
