1000 łanów ziemi wraz z położoną przy ujściu Warty do Odry osadą targową Kostrzyn, książę Odnonic przekazał w 1232 templariuszom. Gdy trzydzieści lat później Kostrzyn zajęła Brandenburgia, był już miastem o regularnym rozplanowaniu. Położenie miasta na terenie o naturalnych warunkach obronnych sprawiło, że w XVI w. przekształcone zostało ono w
Wzmiankowana w 1360, jako wieś, w XVII w. zaludniona uchodźcami z krajów habsburskich, Kargowa stała się lokalnym ośrodkiem rzemieślniczo handlowym, któremu Władysław IV przyznał prawo do 4. jarmarków rocznie. Właściciel Kargowej Krzysztof Unrug uporządkował ją przestrzennie, a Jan Kazimierz nadał prawa miejskie (1641). Miasto, położone przy tranzytowej drodze z Sulechowa
Wzmiankowana w 1321 wieś Jasień, po wojnie trzydziestoletniej zaludniła się protestanckimi uciekinierami z krajów monarchii austriackiej. W 1660, staraniem ówczesnego właściciela osady Rudolfa Bünau, Jasień otrzymał prawa miejskie. Miasto wytyczone zostało przy drodze Żary-Lubsko, z centrum w postaci trójkątnego rynku. Gospodarka miasta bazowała na rzemiośle, a w XIX w. czynnikiem
Iłowa, wieś o średniowiecznej metryce, w 1566 weszła w posiadanie rodu von Schellendorf, którego staraniem otrzymała w 1678 prawa miejskie. Akt ich nadania sankcjonował stan istniejący, bo Iłowa od dawna była ośrodkiem lokalnego handlu i wytwórstwa rzemieślniczego. Już od XV w. rozwijała się produkcja płótna i sukna, a siedemnaście kuźnic
U progu XIII w. Gubin był znaczącym skupiskiem osadniczym o charakterze rzemieślniczo-handlowym, co zawdzięczał położeniu przy przeprawie prze Nysę Łużycką ważnego traktu z Wielkopolski do południowych Niemiec. Rozwojowi osady sprzyjało poświadczone źródłowo w 1211 posiadanie prawa składu soli. W 2. dekadzie XIII w., z inspiracji Henryka Brodatego nastąpiła lokacja przestrzenna
W 1252 „Goriza” należała do biskupstwa lubuskiego. W latach 1276–1325 była siedzibą biskupów. W 1325 z podpuszczenia margrabiów brandenburskich mieszczanie z Frankfurtu splądrowali pałac biskupi i miasto. W kolejnym najeździe w 1551 ponownie zdemolowali świątynię. Wkrótce nastąpiła też sekularyzacja dóbr biskupich. Po zniszczeniach wojny siedmioletniej Górzyca utraciła rangę miasta.
W XVI w. określana jako miasto, Gozdnica w nowszych czasach podupadła, lecz powstały tu w XIX w. przemysł ceramiczny spowodował rozwój miejscowości, które w 1954 uzyskało ponownie status miasta. Rozplanowanie, jak też zabudowa Gozdnicy odzwierciedlają jej wiejsko-miejski charakter. Domy starego centrum pochodzące głównie z XIX w., są murowane, parterowe i
Miasto rozwinęło się nad Wartą, w miejscu gdzie z rzeką krzyżowały się drogi lądowe. Znaleziska archeologiczne wskazują, że osadnictwo o charakterze nierolniczym istniało tutaj już we wczesnym średniowieczu. W połowie XIII w. nadwarciańskie tereny na wschód od Odry zajęła Brandenburgia. W 1257 margrabia Jan dokonał lokacji Gorzowa na prawie magdeburskim,
Początki Drezdenka wiążą się z granicznym grodem Drzeń, zbudowanym w XI w. przy przeprawie przez Noteć. Wyrosła przy grodzie osada targowa, w XIII w. została przekształcona w regularnie rozplanowane miasto, wzmiankowane w 1317, jako „civitas Drysen”. W pocz. XIV w. Drezdenko zawładnęła Brandenburgia i odstąpiła je zakonowi krzyżackiemu. Spory o
Z nadania Przemysława I „Dubegneve” i związane z nim dobra otrzymał w 1250 klasztor cysterek w Owińskach. Mimo, że w 1296 Dobiegniew wszedł w posiadanie margrabiów brandenburskich, cysterki jeszcze w XV w. miały wpływ na sprawy miejskie. Również ich staraniem osada targowa Dobiegniew przekształcona została w XIII w. w regularnie
