Miejscowość powstała w XV w., jako Nowy Nietków, w pobliżu starszej wsi Nietków. Ok. 1550 właściciele dóbr, Rothenburgowie, zbudowali tutaj zamek myśliwski, przy którym rozwinęła się osada rzemieślnicza. Po wojnie trzydziestoletniej do Rothenburga (tak zmieniła się nazwa miejscowości) napłynęli osadnicy z terenów monarchii austriackiej. W 1690 elektor brandenburski Fryderyk III
Cybinka prawa miejskie otrzymała dopiero po roku 1945. Jako wieś wzmiankowana jest w 1477. Rozwinęła się w kon. XIX w., po wybudowaniu kopalni węgla brunatnego. Osią rozbudowanego założenia jest główna ulica, zbieżna z tranzytową drogą Krosno Odrzańskie – Słubice. Na południe od niej znajduje się stare, wielodrożnicowe założenie wiejskie z
Geneza miasta wiąże się z grodem państwowym, który w 1109 stawił czoło wojskom cesarskim Henryka V. Położenie dawnej warowni, 1,5 km na zachód od dzisiejszego miasta, zlokalizował w 1962 Edward Dąbrowski. Przeprowadzone w latach 1984–1996 przez Sławomira Moździocha badania archeologiczne ustaliły, że oprócz militarnej, gród pełnił w regionie także funkcje
Wzmiankowana w 1308 wieś Bitenisz, w 1. poł. XVI w., gdy władała nią rodzina Rothenburgów, otrzymała prawa miejskie. Jednak w źródłach po 1575 nazywana jest wsią. Śladem po nieudanej lokacji jest zachowany w południowej części miejscowości prostokątny plac rynkowy ze zwartą zabudową mieszkalną. Jedną pierzeję rynku wytyczono zbieżnie z drogą
Początki Brójec sięgają roku 1428, kiedy Władysław Jagiełło zezwolił Piotrowi Kurzbokowi, staroście babimojskiemu, na założenie w lasach miasta na prawie magdeburskim. Przywileje municypalne potwierdził w 1603 Zygmunt III Waza. Gospodarka miasteczka opierała się na rzemiośle, lokalnym handlu i rolnictwie. Od pocz. XVII w. znaczenia nabrało sukiennictwo, upadłe w dobie industrializacji.
Położone przy drodze z Gubina do Lubska, Brody rozwinęły się, jako lokalny ośrodek handlowy. Wzmiankowane w 1398, stanowiły własność możnych rodów, kolejno: Bibersteinów, Promnitzów, Watzdorf-Erdenbornów, Brühlów. Staraniem Bibersteinów, w 2. poł. XV w. Brody otrzymały prawa miejskie, które nie wpłynęły jednak na rozwój miejscowości. Pewne ożywienie nastąpiło natomiast w czasach
Miasteczko tworzą trzy enklawy przestrzenne ciągnące się wzdłuż drogi przelotowej z Lubska do Krosna Odrzańskiego. Najstarsza część środkowa, o nieregularnym układzie kilku uliczek powstała przy zamku książąt głogowskich, wzmiankowanym w 1413, 1429 i 1459. W 1666 Bobrowice otrzymały przywilej dwóch jarmarków rocznie i z tym zapewne należy wiązać powstanie tzw.
Miejscowość wzmiankowana w 1235, w związku z fundacją kościoła, w 1312 weszła w posiadanie klasztoru cystersów w pobliskim Zemsku. W 1444 cystersi przenieśli klasztor do Bledzewa. Staraniem opata, Kazimierz Jagiellończyk nadał osadzie prawa miejskie, co dało impuls do rozwoju gospodarczego i przestrzennego. W XV w. Wykształcił się miejski plan Bledzewa,
Miasto rozwinęło się z osady targowej, przy trakcie z Poznania na Łużyce, w miejscu przeprawy przez Gniłą Obrę. Babimost, należący do Wielkopolski, w kon. XIII w. dostał się we władanie książąt głogowskich, lecz w 1329 Władysław Łokietek przywrócił go Polsce. Prawa miejskie uzyskał w XIII lub w pocz. XIV w.
Źródła pisane wystawiają Świebodzinowi późną metrykę, gdyż pierwsze wzmianki o miejscowości i mieście pochodzą odpowiednio z 1309 i 1319. Ustalona ostatnio archeologicznie obecność grodu, czynnego od pocz. XII do poł. XIII w., nie jest wiązana z genezą miasta lokacyjnego, datowanego na początek XIV w. Wcześniej istniała tu osada targowa. Zmienna
